Gerda elfriede hillers - HET WERELDKLEURPLAATPROBLEEM
Gerda's portret met pen en aquarel is binnenkort klaar.
Mijn naam is Gerda Elfride Hillers, getrouwd, al meer dan een halve eeuw, met Ben van Dijk. Ik woon in Maçanet de la Selva (Spanje) en ik ben geboren in Oranjestad, Aruba. Ik ben verpleegkundige, en ik heb, onder andere in Amsterdam, Arnhem en Amersfoort verschillende opleidingen voor verpleegkundigen mogen begeleiden. Als instructieverpleegkundige, als docent en als hoofd opleiding. In 1984 ben ik rechten gaan studeren en werd, ook weer lange tijd, advocaat met een eigen praktijk. Daarna heb ik in Spanje, waar ik toen woonde en nog steeds woon, een postdoctorale studie gedaan op het gebied van het internationale recht, richting “mensenrechten, globalisatie en democratie”. Ik ben internationaal jurist, adviseer nog altijd en doe onderzoek. Daarnaast schrijf ik onder auteursnaam E. (Elf) van Chatillon. Deze naam is afgeleid van mijn betbetbetbetovergrootmoeder. Genoeg over mijzelf.
Gerda's tantes, oma en oom.
Keti Koti is voor mij een basis gevoel van vrijheid, dat ik deel met mijn voorouders. Ik vier de dag door een vlag uit te hangen die ik van mijn moeder heb gekregen. Het is een meer dan 100 jaar oude doek die ik over het balkon hang, richting het dal. Ik voel me dan ook helemaal één met mijn voorouders. Mijn moeder kwam niet lang nadat we hier in 2004 het huis gekocht hadden en zei, toen ze het uitzicht over het groene dal zag: ”Pikin Sranan is Pikin Sranan, misi” - ik schrijf het Surinaams volgens de leer van René Hart.
Hier in Spanje is onze Keti Koti beleving vooral voor jezelf. Er zijn wel veel Surinamers hier neergestreken en we delen ook per WhatsApp elkaars belevenissen en het nieuws uit Suriname. We kunnen ook regelmatig echt Surinaams eten. Maar de echte beleving was toen we nog in Nederland woonden en het Slavenmonument en de feesten in Amsterdam konden bezoeken, waar we dichtbij woonden. Ik heb een mooie houten schaal van puur Surinaams hout die ik vul met vruchten als manje (mango), boulanger (aubergine) en mooie andere Surinaamse produkten als een offerande. Dat is, samen met het bellen en gelukwensen van onze mensen, voor mij mijn Keti Koti dag.
Ik zou het niet zo een goed idee vinden als de Keti Koti dag een vrije dag in Nederland zou worden. Keti Koti is een vrije dag in Suriname en daar leeft het, we zijn onafhankelijk van Nederland en dat zou zo moeten blijven naar mijn idee. Wel zou er veel onderzoek moeten komen naar de plantages die moesten doorgaan met tot slaaf gemaakten of werkers die als zodanig kunnen worden genoemd, na de afschaffing. Waarom de overheden in strijd met wet en regelgeving hebben gehandeld en daar nooit voor veroordeeld zijn. Men heeft het gewoon maar zo gelaten.
Het 'wereldkleurplaatprobleem', daarmee doel ik op het dilemma en het omgaan met de rol die de huidskleur speelt in deze wereld, de keuzes die gemaakt worden op de huidskleur, wel of niet een lichter of een donker iemand voor die reclamefoto, wel of niet een schoolvriendje uitnodigen dat donkerder is. Gezinnen met leden van verschillende huidskleuren, zoals het onze.
Gerda aka 'Elfje' en haar broertje Butch,
beeld en tekst van Gerda
Ik schrijf hier onder andere ook over in mijn boek IJZEREN VOGEL/ISRI FOWRU, dat in 2021 is verschenen.
Overwegingen op grond van kleur die door een ieder gevoeld worden als pijnlijk en verdrietig. Taboes waar je een ander binnen het gezin geen pijn mee wilt doen, maar toch ...
Mijn moeder is donker, mijn oma en ook mijn tantes allemaal. En ik heb een lichtere huid. In onze familie hebben we allemaal respect voor elkaar gehad maar toch blijken er, nu we elkaar zoveel later spreken, kleine verdrietjes geweest te zijn over dit waar velen over gezwegen hebben. Veel hiervan komt nu pas naar boven, gerijpte gevoelens. Heel intiem vertellen leden elkaar na jaren wat ze gevoeld hebben, dat in hun ogen niets te maken heeft met discriminatie maar met “legitieme” keuzes op grond van huidskleur. Iedereen heeft een eigen kijk op wat ik een probleem noem waar we niet uit willen komen, het is als een kleurplaat die je zelf (!!!) inkleurt en dat kan in de wereld heel verwarrend zijn.
* * * * * * * *
Gerda Elfriede Hillers
Verpleegkundige, advocaat, adviseur, auteur. Geboren op Aruba (Oranjestad). Opgegroeid in Suriname en Nederland. Woont in Spanje (Maçanet de la Selva).
Doekjes van katoen, bij de tori van Gerda. De inkt maakte ik van rozemarijn uit mijn tuin. Op de heuvels in Spanje, waar Gerda woont, groeit die ook.